اگر فرزندتان در تمام روز آنقدر جنب و جوش دارد که دیگر توان و زمانی جهت دیگر کارها مثل انجام تکالیف مدرسه برایش باقی نمی ماند، اگر در مدرسه دچار مشکل شده و توجه پایینی دارد، با این مطلب همراه باشید. آگاهی از اختلال بیش فعالی به والدین کمک می کند که رفتارهای فرزند خود را بهتر مدیریت کنند و از اثرات منفی این اختلال مانند ترک تحصیل و رفتارهای مخاطره آمیزدر فرزندشان جلوگیری کنند.
نرخ ابتلا به اختلال بیش فعالی در پسرها دو تا سه برابر بیشتر از دختران است. دلیل این امر می تواند به دلیل واضح تر بودن علائم بیش فعالی در پسرها باشد. این در حالی است که دختران بیشتر خیال پردازی می کنند و به جای بیش فعالی، ممکن است دچار پرحرفی بیش از حد باشند. وجود ۶ علامت یا بیشتر در کودکان تا سن ۱۶ سالگی، پنج علامت یا بیشتر در نوجوانان و بزرگسالان بالای ۱۷ سال، علائم باید حداقل ۶ ماه در فرد دیده شوند و برای سطح رشد فرد نامناسب باشند.
تحقیقات نشان می دهند اختلال بیش فعالی به شدت وابسته به ژنتیک است و جزوه اختلالات وابسته به مغز طبقه بندی می شود.فاکتورهایی که ریسک ابتلا به این اختلال را در کودک افزایش می دهند عبارتند از جنسیت، سابقه خانوادگی، سموم محیطی و تفاوت در مغز.
علایم بیش فعالی :
- در فعالیت های روزمره اغلب دچار فراموشی است.
- غالبا از انجام کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی در مدت زمان طولانی دارند، خودداری می کند.
- به راحتی حواسش پرت می شود.
- وسایل لازم برای کارها و فعالیت های خود را گم می کند (به عنوان مثال وسایل مدرسه، مدادها، کتابها، ابزارها، کیف پول، کلیدها، عینک، تلفن همراه).
- اغلب در سازماندهی کارها و فعالیت ها با مشکل روبرو است.
- نمی تواند تمرکز خود را به یک وظیفه یا بازی معطوف کند.
- غالباً دستورالعمل ها را رعایت نمی کند و نمی تواند تکالیف مدرسه، کارها یا وظایف خود را در محل کار انجام دهد .
- به نظر می رسد وقتی با او حرف می زنند، گوش نمی دهد.
- نمی تواند به جزئیات توجه کند و اشتباهاتی از سر بی دقتی در مدرسه، محل کار و دیگر فعالیت ها دارد.
محققان در حال مطالعه بر روی علل و ریسک فاکتورهای این اختلال هستند تا بتوانند بهتر علائم آن را در فرد مدیریت کنند. علل و ریسک فاکتورهای این اختلال هنوز ناشناخته است، اما تحقیقات جدید نشان می دهند ژنتیک نقش مهمی در ابتلا به آن بازی می کند.
علاوه بر ژنتیک، محققان دیگر فاکتورها را نیز مطالعه کرده اند، از جمله:
- آسیب مغزی
- عوامل محیطی در دوره جنینی و سن کم
- مصرف الکل و سیگار در دوره بارداری
- زایمان زودرس
- وزن پایین هنگام تولد
نتایج تحقیقات از این دیدگاه رایج که مصرف زیاد شکر، تماشای تلویزیون، فقر یا بحران های خانوادگی باعث این اختلال می شوند، حمایت نمی کنند.
چنانچه روانشناس ابتلا به اختلال بیش فعالی-نقص توجه در فرزندتان مشکوک شود، ارزیابی های بیشتری برای غربالگری انجام می شود. این تست ها شامل غربالگری پردازش شنیداری و دیداری و رشد حواس به همراه برخی مسائل دیگر می شود.
بیش فعالی در بزرگسالان :
با افزایش سن، علائم بیماری کاهش می یابد یا فواصل آن بیشتر می شود. اما بیش از ۶۰ درصد از کودکانی که دچار این اختلال هستند، علائم را در بزرگسالی نیز دارند .این نشان می دهد که درمان اهمیت دارد.
عدم درمان اختلال در کودکی باعث تداوم آن در بزرگسالی می شود و تاثیر منفی زیادی در جنبه های مختلف زندگی فرد دارد.
آمارها می گویند که حدود ۵ درصد از کودکان دچار این اختلال هستند و نیمی از آنان این اختلال را با خود تا بزرگسالی به همراه دارند.
عدم درمان بیماری باعث مشکلات جسمی و روانی متعدد در بزرگسالان می شود که روی زندگی آنان نیز تاثیر منفی دارد.
علائم این اختلال در بزرگسالان عبارتند از:
- فقدان تمرکز
- تمرکز بیش از حد (توجه به یک چیز خاص و غافل شدن از زمان و مکان و دیگر چیزهایی که در اطراف فرد رخ می دهد)
- بی نظمی
- مشکل با مدیریت زمان
- فراموش کاری
- تکانش گری (رفتار کردن بدون فکر کردن به عاقبت کار)
- مشکلات عاطفی
- خودانگاره ضعیف
- فقدان انگیزه
- بی قراری در پاها
- اضطراب
- خستگی
- مشکلات در روابط خانوادگی به دلیل بی تفاوتی، بی مسئولیتی و بی توجهی به امور
- کار کردن در مشاغل مختلف و اخراج شدن های مداوم
- رفتارهای نامناسب اجتماعی
- عجله در انجام کارها
نحوه درمان:
۱- دارودرمانی
۲- روان درمانی
پیامدهای عدم درمان بیش فعالی چیست؟
- طرد توسط همسالان و اطرافیان
- ترک تحصیل
- عدم پیشرفت اجتماعی و شغلی
- بروز رفتارهای ضد اجتماعی
- گرایش به مصرف مواد مخدر به دلیل تمایل به رفتارهای مخاطره آمیز و ریسک پذیری بالا
- اختلالات یادگیری
- افسردگی
- اضطراب
برنامه ریزی فعالیت های هیجان انگیز :
- تشویقش کنید .
- در مواجه با رفتار ش عصبانی نشوید.
- با متخصصین تغذیه مشورت کنید.
- خلاقیتش را پرورش دهید.
- محیط آرامی برایش ایجاد کنید .
- اجازه ندهید زمان خالی برای فرزندتان باقی بماند ( استفاده از کلاس های ورزشی و هنری در زمان فراغت , تمیز کاری یا کمک در آشپزخانه )
